អនុប្រធានាធិបតីអាមេរិក អ្នកស្រី Kamala Harris ដែលបានជ្រើសរើសប្រទេសពីរក្នុងតំបន់អាស៊ានមកធ្វើទស្សនកិច្ច គឺមើលទៅជាសម្ពន្ធមិត្តលេចធ្លោជាងគេក្នុងចំណោមសមាជិកអាស៊ាន ១០ប្រទេស។
ប្រទេសពីរនេះ គឺសិង្ហបុរី និងវៀតណាម។ ប្រទេសទាំងពីរនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាសម្ពន្ធភាពស្លាប់រស់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកទៅថ្ងៃអនាគតដែលខ្វះពុំបានក្នុងការជួយពង្រឹងសន្តិសុខអាមេរិកនៅក្នុងតំបន់ឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក។ នេះជាទស្សនកិច្ចដំបូងរបស់អនុប្រធានាធិបតីអាមេរិករូបនេះ ដែលមកដល់អាស៊ីអាគ្នេយ៍កាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ទី២២ ខែសីហា។
ទស្សនកិច្ចរបស់អ្នកស្រី Kamala Harris កំពុងតែសម្លឹង និងតាមដានដោយសមាជិកអាស៊ានទាំងអស់ ជាពិសេសបន្ទាប់ពីការដួលរលំរដ្ឋាភិបាលអាហ្វហ្គានីស្ថាន ដែលអាមេរិកគាំទ្រ។ ប្រទេសក្នុងសមាគមនេះអាចនឹងចង់ដឹងថា តើថ្នាក់ដឹកនាំអាមេរិកជាន់ខ្ពស់រូបនេះមកជាន់ទឹកដីអាស៊ី អាចធានា និងប្ដេជ្ញាអ្វីខ្លះដល់សហគមន៍មួយនេះទៅថ្ងៃខាងមុខដែលវាមិនដូចនឹងអាហ្វហ្គានីស្ថាន។
សិង្ហបុរី ជាសមាជិកមួយដែលមានការអភិវឌ្ឍជឿនលឿនជាងគេ ដែលចង់រក្សាឱ្យបាននូវភាពជាដៃគូជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ជាពិសេសផ្នែកសន្តិសុខដែលសាធារណរដ្ឋដែនកោះមួយនេះក៏អាចជាជញ្ជីងសម្រាប់ថ្លឹងតុល្យភាពភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់មហាអំណាចអាមេរិក និងមហាយក្សចិន។
ដូច្នេះហើយ អាមេរិកនិងសិង្ហបុរី គឺជាដៃគូភូមិសាស្ត្រនយោបាយស្លាប់រស់សម្រាប់ប្រទេសទាំងពីរ។ ចំណែកវៀតណាមវិញ ទោះជាអាមេរិកពិបាកបន្តិចក្នុងការរឹតចំណងមិត្តភាពជាមួយ ព្រោះតែមានភាពខុសគ្នានូវមនោគមន៍វិជ្ជា នយោបាយ គឺមួយសេរី ហើយមួយកុម្មុយនីស្តក៏ដោយ ប៉ុន្តែរយៈពេលចុងក្រោយនេះ ប្រទេសទាំងពីរបានឈានដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃទំនាក់ទំនងទ្វេភាគី ជាពិសេសកិច្ចសហប្រតិបត្តិការផ្នែកសន្តិសុខដែលត្រូវពង្រឹងរួមគ្នាដើម្បីទប់ទល់នឹងចិន។
ចំពោះទស្សនៈអាមេរិកវិញ គឺវៀតណាមជាប្រទេសដ៏គន្លឹះក្នុងសមាគមអាស៊ាន ដែលប្រទេសនេះហ៊ានប្រឈមនឹងប្រទេសចិន ដែលក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនគិតថាវៀតណាម ជាសមាជិកអាស៊ានដែលមិនអាចខ្វះបាន។
ដោយមើលឃើញបែបនេះ ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន បានលើកទឹកចិត្តក្រុងហាណូយ ឱ្យក្លាយជាដៃគូពាណិជ្ជកម្មអន្តរប៉ាស៊ីហ្វិក សំដៅឱ្យក្លាយជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រដ៏រឹងមាំសម្រាប់តំបន់។ ឥឡូវនេះ វៀតណាមបានក្លាយជាដៃគូគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ហើយក៏ក្លាយជាប្រទេសមួយនៃសមាគមអាស៊ានដែលទិញអាវុធពីសហរដ្ឋអាមេរិក។
ទាំងសិង្ហបុរី និងវៀតណាម ត្រូវបានជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយការផ្ដល់ឱកាសឱ្យរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Lloyd Austin មកធ្វើទស្សនកិច្ចកាលពីពេលថ្មីៗនេះនៅប្រទេសទាំងពីរ។ វត្តមានមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់អាមេរិកនៅវៀតណាម និងសិង្ហបុរី យ៉ាងហោចណាស់វានឹងជះឥទ្ធិពលទៅលើប្រទេសជិតខាង គឺប្រទេសដែលមាននិន្នាការទៅរកប្រទេសចិន ដូចជាកម្ពុជា ឡាវ ភូមា ជាដើម។ តែសម្រាប់ហ្វីលីពីន ឥណ្ឌូនេស៊ី និងម៉ាឡេស៊ី ដូចជាមិនបារម្ភច្រើនទេសម្រាប់អាមេរិកអំពីការធ្លាក់ក្រោមឥទ្ធិពលរបស់ចិន។
ករណីហ្វីលីពីន ដែលប្រធានាធិបតីរបស់ប្រទេសនេះទោរទន់ទៅរកចិន គឺមិនអាចទៅរួចនោះទេ ព្រោះប្រទេសនេះមានរដ្ឋមន្ត្រីខ្លាំងៗជាច្រើនដែលអាចនិយាយទៅកាន់លោក Rodrigo Duterte ស្ដាប់ខ្លះ ហើយបានរុញឱ្យបុរសខ្លាំងនេះងាកមករកអាមេរិកវិញជាមួយនឹងការធ្វើឱ្យរស់ឡើងវិញនូវកិច្ចព្រមព្រៀងដែលផ្ដល់ឲ្យអាមេរិកអាចប្រើប្រាស់ទឹកដីហ្វីលីពីន ហ្វឹកហ្វឺនទ័ពអាមេរិកផង និងធ្វើសមយុទ្ធទ្វេភាគីផង។
សម្រាប់ប្រទេសបីនេះ ពិតណាស់ជាដៃគូស្រាប់ទៅហើយជាមួយអាមេរិក ក្នុងការពង្រឹងភូមិសាស្ត្ររបស់អាមេរិកនៅឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក។ ដូចនេះ សិង្ហបុរី និងវៀតណាម ជាប្រទេសលេចធ្លោខ្លាំងនឹងនាំឱ្យអាស៊ានងាកទៅរកអាមេរិក ក្នុងអន្តរកាលនេះយ៉ាងតិច ៥ប្រទេស។ ចំណែកព្រុយណេ វិញ ចាំតែដើរតាមសិង្ហបុរីប៉ុណ្ណោះ។
ចំណែកបីប្រទេសទៀត គឺកម្ពុជា ឡាវ និងភូមា ត្រូវបានមើលឃើញថា ងាកទៅរកចិនខ្លាំង។ ប្រទេសបីនេះងាកទៅរកចិន ដោយសារតែកំពុងជួបផលវិបាកក្នុងការសងបំណុលទៅចិនវិញ ព្រោះពួកគេជាប់ជំពាក់ចិនរាប់ពាន់លានដុល្លារ គឺពិបាកនឹងរើខ្លួនពីចិនខ្លាំងណាស់។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ឡាវទោះជានៅក្រោមចិនមែន តែមិនងាយចោលវៀតណាមបានឡើយ ហើយកម្ពុជាក៏ដូច្នេះដែរ។ ប្រទេសទាំងពីរនេះ គិតចិនដប់ដង ក៏ត្រូវគិតវៀតណាមដប់ដងដែរ។ បើពួកគេងាកទៅរកចិនខ្លាំងពេក លវៀតណាម អាចនឹងគ្រោះថ្នាក់។
អាមេរិកចាប់វៀតណាមជាប់ ហើយវៀតណាមចាប់ឡាវជាប់ និងចាប់កម្ពុជាក៏ជាប់ដែរ។ ប្រទេសទាំងពីរនេះនៅក្រោមវៀតណាម ហើយវៀតណាមជាដៃគូអាមេរិក គឺពិតណាស់អាមេរិក នឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងសមាគមនេះ។ ចុះចំណែកប្រទេសថៃ វិញ ដែលងាករេបន្តិចទៅរកចិន ដោយសារនាយករដ្ឋមន្ត្រីជាមេរដ្ឋប្រហារឆ្នាំ២០១៤ មិនសូវនឹងធ្វើខ្លួនឱ្យស្និទ្ធស្នាលនឹងអាមេរិក គឺមិនជាការអ្វីទេ ព្រោះបក្សប្រឆាំងរបស់ប្រទេសនេះខ្លាំងដែលអាចទប់ចរន្តរដ្ឋាភិបាលមិនឱ្យងាករេខ្លាំងពេកទៅរកចិន។ ប្រទេសនេះនៅតែជាគន្លឹះដ៏សំខាន់ដែលអនាគតនឹងងាកមករកអាមេរិកវិញ តាមរយៈការដោះដូរមេដឹកនាំចេញពីការបោះឆ្នោត។
ដោយឡែកប្រទេសភូមា គឺគេសឹងតែលែងនិយាយទៅហើយ ព្រោះប្រទេសនេះធ្លាក់ក្រោមរដ្ឋប្រហាររបស់ពួកយោធា ដែលត្រូវរ៉ូវខ្លាំងតែជាមួយចិន ប៉ុណ្ណោះ។
ប្រទេសមួយនេះកំពុងរងសម្ពាធទាំងក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេស ឱ្យវិលទៅរកប្រជាធិបតេយ្យ ហើយបើប្រជាធិបតេយ្យរស់ឡើងវិញ គឺនឹងមករកអាមេរិកវិញហើយ។
សរុបទៅ អាមេរិកអាចចាប់យកបានប្រទេសយាងតិច ៦ ទៅ ៧ ក្នុងចំណោម ១០ប្រទេសមកនៅជាមួយប្រទេសមហាអំណាចមួយនេះ ហើយបើដូច្នេះ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយតំបន់អាស៊ាន គឺអនាគតអាចជារបស់អាមេរិកច្រើនជាងចិន។
គុណវិបត្តិរបស់ចិនមានច្រើន ដែលធ្វើឱ្យប្រទេសធំនេះពិបាកចាប់យកអាស៊ានបានច្រើនជាងអាមេរិក គឺអាចមកពីចិន បង្កជម្លោះច្រើននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ចិនផ្ដល់ប្រាក់កម្ចីពាន់លានដុល្លារទៅឱ្យប្រទេសណា គឺប្រទេសនោះបានបាត់បង់សមភាពសង្គម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ចិនបានផ្ដល់ឱកាសឱ្យមេដឹកនាំប្រទេសនោះក្រាញអំណាច បង្កើតបក្សពួកនិយម ធ្វើឱ្យអ្នកទន់ខ្សោយ ក្រីក្រ ទទួលអម្រែកនៃសង្គមមួយដែលពោរពេញដោយអំពើពុករលួយ និងអយុត្តិធម៌៕