បញ្ហាក្នុងប្រទេសភូមាបច្ចុប្បន្ននេះ បានកើតឡើងបន្ទាប់ពីមេដឹកនាំយោធាបានធ្វើរដ្ឋប្រហារប្លន់អំណាចពីគណបក្សរបស់អ្នកស្រី អ៊ុងសាន ស៊ូជី ដែលឈ្នះឆ្នោតភ្លូកទឹកភ្លូកដីកាលពីចុងឆ្នាំ២០២០។ ពួកយោធាដែលគ្រប់គ្រងអំណាចផ្ដាច់ការ និងប្រើអំពើហិង្សាឃោរឃៅបានបាត់បង់អំណាចដោយសន្លឹកឆ្នោត ក៏ព្រោះតែពលរដ្ឋភូមាស្អប់ខ្ពើម។
ការធ្វើរដ្ឋប្រហារដើម្បីកាន់អំណាចរបស់ពួកយោធានោះ ទទួលបានការប្រឆាំងដ៏ខ្លាំងក្លាពីប្រជាពលរដ្ឋភូមា និងសហគមន៍អន្តរជាតិ។ សមាគមអាស៊ានដែលតែងតែមិនអើពើក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហាផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសជាសមាជិកនោះ ក៏បានប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងក្លាចំពោះមេដឹកនាំផ្ដាច់ការភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង (Ming Aung Lhaing) ដែលកំពុងគ្រប់គ្រងអំណាច និងថែមទាំងផាត់របបសឹកមួយនេះចេញពីកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ានទៀតផង។
ការសម្រេចរបស់អាស៊ានបែបនេះ គឺជាការឆ្លើយតបនឹងរបបយោធាដែលមិនគោរពតាមកិច្ចព្រមព្រៀង ៥ចំណុចដែលខ្លួនបានទទួលយក ដើម្បីបញ្ចប់អំពើហិង្សា និងស្ដារប្រជាធិបតេយ្យឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែលោក ហ៊ុន សែន កំពុងតែធ្វើផ្ទុយពីជំហររបស់មេដឹកនាំអាស៊ាន។
ក្រុមយោធាភូមា បានធ្វើរដ្ឋប្រហារប្លន់យកអំណាចពីគណបក្សរបស់អ្នកស្រី អ៊ុងសាន ស៊ូជី កាលពីដើមខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២១។ រដ្ឋប្រហារនោះបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីគណបក្សរបស់អ្នកស្រីឈ្នះការបោះឆ្នោតជាតិភ្លូកទឹកភ្លូកដីកាលពីចុងឆ្នាំ២០២០ កន្លងទៅ។ ការប្លន់អំណាចរបស់ពួកយោធា បានបណ្តាលឲ្យមានការប្រឆាំងតវ៉ាពីសំណាក់ពលរដ្ឋភូមាទូទាំងប្រទេស និងសហគមន៍អន្តរជាតិ ជាពិសេសសមាគមអាស៊ាន។
ដើម្បីការពារអំណាចខុសច្បាប់របស់ខ្លួន ពួកយោធាភូមាបានបង្ក្រាបក្រុមបាតុករអហិង្សាយ៉ាងឃោរឃៅ។ បើគិតត្រឹមដំណាច់សប្តាហ៍ទីមួយនៃខែមករា នេះ ក្រុមយោធាបានសម្លាប់ពលរដ្ឋភូមា ប្រមាណ ១៤០០នាក់ ដោយរួមទាំងកុមារ ស្ត្រី និស្សិត និងយុវជន។
មេដឹកនាំយោធា លោក មីន អ៊ុងឡាំង (Ming Aung Hlaing) ត្រូវបានគេថ្កោលទោសជុំវិញពិភពលោកចំពោះអំពើយង់ឃ្នងរបស់លោក ក្នុងការសម្លាប់ពលរដ្ឋខ្លួនឯង។ កាលពីដើមខែធ្នូ កន្លងទៅ តុលាការឧក្រិដ្ឋកម្មអន្តរជាតិ បានធ្វើការចោទប្រកាន់លោក មីន អ៊ុងឡាំង អំពីបទឧក្រិដ្ឋប្រឆាំងមនុស្សជាតិ។
មុនដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោក ហ៊ុន សែន ទៅកាន់ប្រទេសភូមា កាលពីដើមខែមករា កន្លងមកនេះ សមាជិកសភាជាប់ឆ្នោតនៃរដ្ឋមនរបស់ប្រទេសភូមា គឺលោក Min Tun Min Aung បានផ្ញើលិខិតមួយច្បាប់មកកាន់លោក ហ៊ុន សែន។ ក្នុងលិខិតនោះ លោក Min Tun Min Aung បានហៅមេរដ្ឋប្រហារភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង ថាជាមេដឹកនាំផ្ដាច់ការដ៏អាក្រក់ហួសប្រមាណ និងមិនមែនជាមនុស្ស ហើយប្រាប់លោក ហ៊ុន សែន កុំឲ្យពាក់ព័ន្ធជាមួយជនផ្ដាច់ការរូបនេះ។
ស្រដៀងនឹងសមាជិកសភាភូមារូបនេះ បណ្តាមេដឹកនាំ អ្នកនយោបាយ និងអង្គការសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិជាច្រើន បានសម្ដែងការមិនពេញចិត្តចំពោះផែនការរបស់លោក ហ៊ុន សែន អំពីដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់គាត់ទៅកាន់ប្រទេសភូមា ដើម្បីជួបមេដឹកនាំផ្ដាច់ការ លោក មីន អ៊ុងឡាំង។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី មេដឹកនាំផ្ដាច់ការខ្មែរមិនខ្វល់អំពីសេចក្តីកង្វល់ និងហេតុផលដែលលើកឡើងដោយសហគមន៍អន្តរជាតិឡើយ។ លោក ហ៊ុន សែន មិនខ្វល់នឹងមតិទាំងនោះ និងគោលការណ៍អ្វីឡើយ គឺលោកមានះ និងបំពានទៅលើការសម្រេចចិត្តរួមរបស់អាស៊ាន។ ត្រង់ចំណុចនេះ អ្នកសង្កេតការណ៍អះអាងថា វាជាចរិតធម្មជាតិរបស់លោក ហ៊ុន សែន ដែលធ្លាប់តែបំពានច្បាប់ និងធ្វើអ្វីៗស្រេចតែទំនើងចិត្តរបស់លោកនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែក្នុងឆាកអន្តរជាតិ ជាពិសេសក្នុងសហគមន៍អាស៊ាន លោក ហ៊ុន សែន អាចនឹងទទួលរងប្រតិកម្មតប និងភាពឯកោកាន់តែខ្លាំងពីសំណាក់សមាជិកអាស៊ាន និងប្រទេសពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត។
អ្នកណាក៏ដឹងដែរថា ប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូនេស៊ី លោក ចូកូ វីដូដូ (Joko Widodo) បានបញ្ជាក់ជំហររបស់ឥណ្ឌូនេស៊ី ក្រោយជំនួបតាមទូរស័ព្ទជាមួយលោក ហ៊ុន សែន កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែមករា។ លោក Widodo បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ទៅកាន់លោក ហ៊ុន សែន អំពីជំហររបស់ឥណ្ឌូនេស៊ី ជុំវិញសារសំខាន់នៃការអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងកុងសង់ស៊ីស ៥ចំណុចរបស់អាស៊ាន ក្នុងការនាំមកវិញនូវលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យជូនប្រទេសភូមា តាមរយៈកិច្ចសន្ទនាជាមួយគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។ លោកព្រមានលោក ហ៊ុន សែន ថា ប្រសិនបើគ្មានការវិវឌ្ឍជាដុំកំភួនស្ដីពីការអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងទាំង ៥ចំណុចរបស់អាស៊ាននេះទេ នោះបុគ្គលដែលអាចធ្វើជាអ្នកតំណាងរបស់ប្រទេសភូមា មកចូលរួមកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ាន គឺមិនមែនជាអ្នកនយោបាយឡើយ។
សារព័ត៌មានរបស់ថៃ Bangkok Post បានចុះផ្សាយថា មេដឹកនាំអាស៊ាន និងលោក មីន អ៊ុងឡាំង បានឯកភាពគ្នាលើកិច្ចព្រមព្រៀង ៥ចំណុចកាលពីខែមេសា ឆ្នាំមុន។ ចំណុចទាំងប្រាំនោះរួមមាន៖
- ទី១៖ ត្រូវបញ្ឈប់ជាបន្ទាន់នូវអំពើហិង្សា ហើយគ្រប់ភាគីត្រូវបង្កើនការអត់ធ្មត់។
- ទី២៖ ចាប់ផ្ដើមការសន្ទនាប្រកបដោយស្ថាបនា ក្នុងចំណោមភាគីពាក់ព័ន្ធ ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធី។
- ទី៣៖ ប្រេសិតពិសេសរបស់ប្រធានអាស៊ាន នឹងសម្រួលដល់ការសម្រុះសម្រួលនៃដំណើរការរៀបចំកិច្ចសន្ទនា ដោយមានជំនួយពីអគ្គលេខាធិការអាស៊ាន។
- ទី៤៖ អាស៊ានត្រូវផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌។
- និងទី៥ គឺប្រេសិតពិសេស និងគណៈប្រតិភូនឹងធ្វើទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ដើម្បីជួបជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។
ប៉ុន្តែមេដឹកនាំយោធា លោក មីន អ៊ុងឡាំង មិនបានអនុវត្តតាមកិច្ចព្រមព្រៀង និងមិនខ្វល់ពីអ្វីដែលខ្លួនបានសន្យានោះឡើយ។ ការបំពានរបស់ជនផ្ដាច់ការរូបនេះ បានបង្កើនសម្ពាធពីអាស៊ាន និងសហគមន៍អន្តរជាតិកាន់តែខ្លាំង។
កាលពីពាក់កណ្តាលខែតុលា ឆ្នាំមុន រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអាស៊ាន បានបើកកិច្ចប្រជុំពិសេសមួយដោយបានសម្រេចមិនអនុញ្ញាតឱ្យរបបយោធាភូមា ចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលរបស់ខ្លួន ដោយសារតែមេដឹកនាំយោធារូបនេះមិនបានអនុវត្តតាមកិច្ចព្រមព្រៀង ៥ចំណុចដែលខ្លួនបានយល់ព្រមហើយនោះ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ មហាសន្និបាតរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ក៏បានពន្យារពេលក្នុងការសម្រេចទទួលស្គាល់ភាគីណាមួយជាតំណាងស្របច្បាប់របស់ភូមា។
ដូច្នេះ បើគេមើលជំហររបស់មេដឹកនាំផ្ដាច់ការខ្មែរ លោក ហ៊ុន សែន និងជំហររបស់មេដឹកនាំនៃបណ្តាប្រទេសនានាចំពោះបញ្ហាភូមា គឺមានភាពខុសគ្នា។ លោក ហ៊ុន សែន មិនខ្វល់នឹងអ្វីដែលខុស ឬត្រូវ និងអ្វីជាច្បាប់ ឬកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីឡើយ ព្រោះនេះជាទម្លាប់ និងរបៀបដែលគាត់បានអនុវត្តក្នុងប្រទេសកម្ពុជាជិត ៤០ឆ្នាំកន្លងមក។
ចំពោះសហគមន៍អន្តរជាតិ អ្នកស្រី អ៊ុងសាន ស៊ូជី ជាមេដឹកនាំស្របច្បាប់នៃប្រទេសភូមា ព្រោះគណបក្សរបស់អ្នកស្រីបានឈ្នះឆ្នោតដោយពលរដ្ឋភូមា តាមគោលការណ៍ប្រជាធិបតេយ្យ រីឯពួកយោធា គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងអំណាចខុសច្បាប់តាមរយៈរដ្ឋប្រហារ។
នេះជាមូលហេតុដែលមេដឹកនាំអាស៊ាន និងសហគមន៍អន្តជាតិដទៃទៀតមិនអាចទទួលស្គាល់ការគ្រប់គ្រងអំណាចរបស់មេយោធាភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង និងកាន់តែបន្តដាក់សម្ពាធលើជនផ្ដាច់ការរូបនេះ ដោយសារតែគាត់មិនបានគោរពនូវកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្លួនបានយល់ព្រមនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែចំណុចមួយដែលគេគួរចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺហេតុអ្វីបានជាប្រទេសចិន ដែលជាអ្នកកាងពួកយោធាភូមា បែរជានៅស្ងៀមទៅវិញ? ហេតុអ្វីបានជាលោក ហ៊ុន សែន សុខចិត្តប្រឈមជាមួយមេដឹកនាំអាស៊ាន និងសហគមន៍អន្តរជាតិ ដើម្បីតែជនផ្ដាច់ការភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង?
បើគេពិនិត្យមើលជំហររបស់លោក ហ៊ុន សែន ចំពោះបញ្ហាប្រទេសភូមា គឺមានភាពត្រឡប់ត្រឡិន។ មុនពេលធ្វើទស្សនកិច្ចទៅកាន់ប្រទេសភូមា កាលពីដើមខែមករា លោក ហ៊ុន សែន អះអាងថា លោកចង់ឃើញអាស៊ានមាន ១០ប្រទេស គឺក្នុងចេតនាចង់ឲ្យរបបរដ្ឋប្រហារភូមា ចូលប្រជុំក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលរបស់អាស៊ាន ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន បានយល់ព្រមជាមួយអាស៊ានកាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ អំពីការមិនអនុញ្ញាតឱ្យរបបផ្ដាច់ការយោធានៅភូមា ចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះឡើយ។
ភាពត្រឡប់ត្រឡិននេះ អាចជាមូលហេតុមួយដែលជំរុញឲ្យប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូនេស៊ី ទូរស័ព្ទមករំឭកលោក ហ៊ុន សែន អំពីជំហរ និងគោលការណ៍អាស៊ាន មុនពេលដែលជនផ្ដាច់ការខ្មែររូបនេះចេញដំណើរទៅជួបជនផ្ដាច់ការភូមា។
ជាធម្មតា ប្រទេសចិនមានផលប្រយោជន៍ច្រើនជាមួយរបបសឹកភូមា និងតែងតែចេញមុខការពាររបបនេះ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ ប្រទេសចិនបែរជានៅស្ងៀមទៅវិញ ប្រហែលជារបបសឹកមួយនេះទទួលបាននូវការប្រឆាំងខ្លាំងក្លាពីពលរដ្ឋភូមា ពីសហគមន៍អន្តរជាតិ និងប្រហែលពិបាករកលេសការពារកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់ពួកមេរដ្ឋប្រហារ។
ជាមួយគ្នានេះ ការដែលចិនស្ថិតឆ្ងាយពីពួកយោធា ក៏អាចជាការរក្សាមុខមាត់របស់ចិន និងកាត់បន្ថយការស្អប់ចិនកាន់តែខ្លាំងពីសំណាក់ពលរដ្ឋភូមា។ ប្រសិនបើការវិភាគបែបនេះពិត ដូច្នេះលោក ហ៊ុន សែន កំពុងយកឈ្មោះកម្ពុជាធ្វើជាឈ្នាន់ និងកូនជឹងរបស់ចិន ដើម្បីតែផលប្រយោជន៍ចិនប៉ុណ្ណោះ។
បើគេពិនិត្យមើលសេចក្តីប្រកាសរួមរវាងមេដឹកនាំផ្ដាច់ការខ្មែរលោក ហ៊ុន សែន និងមេដឹកនាំផ្ដាច់ការភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង គេអាចយល់អំពីបំណងដោះស្រាយបញ្ហាភូមារបស់លោក ហ៊ុន សែន។
ក្នុងសេចក្តីប្រកាសរួមរវាងមេដឹកនាំផ្ដាច់ការទាំងពីរ គេសង្កេតឃើញចំណុចតែពីរប៉ុណ្ណោះដែលហាក់ដូចជាសាច់ការ ហើយក្រៅពីនោះសុទ្ធតែជាអ្វីដែលជនផ្ដាច់ការទាំងពីររៀបរាប់អំពីអំនួតរៀងៗខ្លួន។ ចំណុចពីរនោះ គឺទាក់ទិននឹងការប្រកាសបទឈប់បាញ់ និងការរៀបចំឲ្យមានការចែកជំនួយមនុស្សធម៌ដល់ពលរដ្ឋភូមាដែលកំពុងរងគ្រោះ។
ចំណុចទីមួយស្ដីពីការប្រកាសបទឈប់បាញ់ គឺជាការប្រកាសជាឯកតោភាគីរបស់មេដឹកនាំផ្ដាច់ការ លោក មីន អ៊ុងឡាំង ដែលកំពុងគ្រប់គ្រងអំណាច។ ជាការពិត សង្គ្រាមដែលផ្ទុះឡើងរវាងពួកយោធាភូមា និងក្រុមកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធនៅតាមរដ្ឋ ឬតំបន់នៃជនជាតិផ្សេងៗនោះ គឺជាការប្រឆាំងនឹងអំពើរដ្ឋប្រហារប្លន់អំណាចរបស់លោក មីន អ៊ុងឡាំង។ ជាធម្មតា មេដឹកនាំរដ្ឋប្រហារតែងតែចង់បានអំណាចផង និងគ្មានការតវ៉ាផង។ ម្យ៉ាងទៀត លោក មីន អ៊ុងឡាំង កំពុងគ្រប់គ្រងទឹកដីភាគច្រើនលើសលប់ និងទ្រព្យសម្បត្តិជាតិរបស់ភូមា។ ដូច្នេះ ការប្រកាសនូវបទឈប់បាញ់ជាឯកតោភាគីរបស់លោក មីន អ៊ុងឡាំង គឺជាការចង់បានរបស់គាត់ក្នុងការរក្សាអ្វីដែលគាត់កំពុងតែមាន ដោយគ្មានការប្រឆាំង។
នេះជាចំណុចមួយដែលលោក ហ៊ុន សែន បានធ្វើក្នុងប្រទេសកម្ពុជាអ៊ីចឹងដែរ។ ដូច្នេះ បទឈប់បាញ់ដែលលោក មីន អ៊ុងឡាំង ប្រកាសនោះ មិនមែនដំណោះស្រាយដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់ពលរដ្ឋភូមាទេ។
ជាមួយគ្នានេះដែរ លោក មីន អ៊ុងឡាំង បានប្រកាសយល់ព្រមឱ្យមានការទទួល និងផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌អន្តរជាតិដល់ប្រជាពលរដ្ឋភូមា។ ស្រដៀងគ្នានឹងចំណុចទីមួយដែរ អ្វីដែលលោក មីន អ៊ុងឡាំង បានប្រកាសនោះ ហាក់ដូចជាគាត់កំពុងចាត់ទុកខ្លួនឯងជាអ្នកគ្រប់គ្រងអំណាចស្របច្បាប់ ហើយអ្វីៗត្រូវតែគាត់ជាអ្នកចាត់ចែង ដោយមិនខ្វល់អំពីតួនាទី ឬអំពើខុសច្បាប់របស់ខ្លួន ឬយន្តការដ៏គួរទុកចិត្ត និងតម្លាភាពណាមួយ ដើម្បីគ្រប់គ្រងដំណើរការនៃបទឈប់បាញ់ និងជំនួយមនុស្សធម៌ទាំងនោះឡើយ។
ចំណុចនេះក៏ជាអ្វីដែលមេដឹកនាំផ្ដាច់ការខ្មែរកំពុងធ្វើក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួនដែរ ដែលលោក ហ៊ុន សែន ហៅថាយុទ្ធសាស្ត្រ ឈ្នះឈ្នះ។ តាមរយៈយុទ្ធសាស្ត្រនេះ លោក ហ៊ុន សែន ប្រមូលផ្តុំអំណាចដោយគ្រប់គ្រងព្រះមហាក្សត្រ រដ្ឋសភា តុលាការ និងកម្ចាត់អ្នកប្រឆាំងទាំងក្នុង និងក្រៅបក្ស។ ដូច្នេះ យុទ្ធសាស្ត្រឈ្នះឈ្នះរបស់លោក ហ៊ុន សែន គឺជាការប្រើអំណាចផ្ដាច់ការឃោរឃៅ និងអ្វីៗជារបស់អញ ហើយត្រូវតែតាមអញ។
ប៉ុន្តែរឿងរបស់ភូមា មិនមែនជារឿងផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសកម្ពុជាដែលលោក ហ៊ុន សែន មានអំណាចដាច់មុខ ដោយចង់ធ្វើអ្វីស្រេចតែចិត្តនោះទេ។ ជាសក្ខីភាព ប្រធានាធិបតីរបស់ឥណ្ឌូនេស៊ី បានរំឭក និងព្រមានលោក ហ៊ុន សែន ជាមុនអំពីគោលការណ៍ និងជំហរអាស៊ានសម្រាប់ប្រទេសភូមា។ បើគេមើលតាមចរិតរបស់លោក ហ៊ុន សែន និងសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានរួមរវាងកម្ពុជា-ភូមានោះ គេអាចយល់ថា លោក ហ៊ុន សែន កំពុងព្យាយាមជួយមេដឹកនាំផ្ដាច់ការភូមាឱ្យដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្លួនដែលបានធ្វើក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ដូច្នេះ លទ្ធផលដែលលោក ហ៊ុន សែន អះអាងថាជួយដោះស្រាយបញ្ហាភូមានោះ គឺការសម្របសម្រួលដើម្បីពង្រឹងអំណាចផ្ដាច់ការរបស់មេដឹកនាំយោធាភូមា លោក មីន អ៊ុងឡាំង ការអូសបន្លាយពេលវេលាជាមួយសហគមន៍អន្តរជាតិ ដោយវិធីនិយាយត្រឡប់ត្រឡិនម្តងទៅមុខ ម្តងទៅក្រោយ និងការបង្កើនទុក្ខវេទនាដល់ពលរដ្ឋភូមា។ តែអ្វីដែលលោក ហ៊ុន សែន ទទួលបានសម្រាប់ខ្លួនឯងវិញនោះ គឺគាត់នឹងទទួលបានការគាំទ្រពីចិនកាន់តែខ្លាំង ហើយគាត់ក៏ប្រឈមនឹងការខ្វែងគំនិតគ្នាកាន់តែធំពីបណ្តាមេដឹកនាំនៃប្រទេសសមាជិកអាស៊ាន និងសម្ពាធពីសហគមន៍អន្តរជាតិដទៃទៀតដែរ៕